پرداخت حقوق و مزایا برای مدت غیبت و عدم اشتغال
با سلام و احترام
بازگشت به نامه شماره ۲۶۵۴۵۲/۱۵۵ مورخ ۲۵/۱۱/۱۳۹۹ در خصوص اعلام نظر نسبت به درخواست آقای........................... به استحضارمی رسد:
۱- همانگونه که در نامۀ شماره ۷۷۵۶۰۱۲ مورخ ۱۹/۰۸/۱۳۹۹ اعلام شد، با توجه به آرا شعبه دیوان عدالت اداری و رأی هیأت رسیدگی به تخلفات اداری و همچنین با در نظر گرفتن اعلام آمادگی وی برای شروع به خدمت، حکم بازگشت به کار ایشان صادر شود تا بتواند از حقوق و مزایا برخوردار شود.
۲- در خصوص تقاضای نامبرده مبنی بر پرداخت حقوق و مزایا برای مدت غیبت و عدم اشتغال در دانشگاه تهران، با توجه به آرا شماره ۵۵۳- ۱۳/۷/۱۳۸۸ و شماره ۳۳۰- ۲۰/۶/۱۳۹۱ هیأت عمومی دیوان عدالت اداری و به لحاظ این که پرداخت حقوق و مزایا مستلزم ارائه خدمت از سوی مستخدم است و نامبرده در این مدت در مصدر خدمتی نبوده، استحقاق دریافت حقوق و مزایای برای ایام عدم خدمت را ندارد.
۳- در خصوص وضعیت استخدامی نامبرده برای مدت غیبت و عدم حضور، با توجه به تبصره ماده ۳۹ آئین نامه استخدامی اعضای غیر هیأت علمی و وحدت ملاک از تبصره ۲ ماده ۱۷ قانون رسیدگی به تخلفات اداری، در صورتی که نامبرده دارای مرخصی ذخیره استحقاقی است و متقاضی استفاده از این ذخیره است، بخشی از این مدت، جز مرخصی استحقاقی لحاظ خواهد شد. در غیر این صورت برای مدت غیبت و عدم اشتغال، «… مرخصی بدون حقوق منظور خواهد شد».
با توجه به عبارات به کار رفته در مواد قانونی فوق الذکر، مرخصی بدون حقوق موضوع این مواد مستلزم تقاضای شخص نبوده و از تکالیف دستگاه است و محدودیت زمانی مندرج در ماده ۶۴ آئین نامه استخدامی اعضای غیر هیأت علمی (که ناظر بر مرخصی بدون حقوق عادی و با تقاضای مستخدم است)، در این خصوص قابل استناد نیست.